ကြၽန္ေတာ့အဖိုးျဖစ္သူ အျမဲေျပာေလ့ရွိသည့္ ပံုျပင္ကေလး တစ္ပုဒ္ရွိသည္. .
တစ္ခါတုန္းက နာမည္ၾကီး ပန္းရံဆရာၾကီးႏွင့္ သားျဖစ္သူတို႕သည္ ရဲတိုက္ကို
ကာရံထားသည့္ အုတ္တံတိုင္း တည္ေဆာက္ရာတြင္ နာမည္ရေလသည္. . . တစ္ေန႕တြင္
အုတ္တံတိုင္းတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ေရရာ ေနာက္ဆံုး အုတ္တစ္ခ်ပ္စီၿပီး မဆလာ
ထည့္ရမည့္ အခ်ိန္တြင္ မဆလာမွာ နည္းေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ သားျဖစ္သူအား
လိုအပ္ေသာ မဆလာကို ထပ္ေဖ်ာ္ခိုင္းေလသည္. . .
ထိုအခါသားျဖစ္သူကေျပာလိုက္သည္. . .
"ဒီရွိတဲ့ မဆလာနဲ႕ လုပ္လုိက္ရင္လဲ ရသားပဲ ဥစၥာ ၊ ထပ္ေဖာ္ေနဖို႕မလိုပါဘူး
အေဖရာ. . . "
အေဖျဖစ္သူက လက္က်န္မဆလာေလးနဲ႕လုပ္လိုက္ရင္ သူတို႕ေဆာက္ေသာ
အုတ္တံတိုင္းမွာ ခိုင္မွာမဟုတ္ဟု သားျဖစ္သူအား ရွင္းျပလိုက္ျပန္သည္. . .
သားကထပ္ေျပာလိုက္ျပန္သည္. . .
"အေဖကလည္း ေႏွာက္ႏွစ္ေတြၾကာလာတဲ့အခါက်ရင္ ဒီအုတ္တစ္ခ်ပ္မွာ မဆလာ
နည္းေနတာကို ဘယ္သူက သိမွာလဲ. . . . "
'လူႏွစ္ေယာက္ေတာ့ သိလိမ့္မယ္ ငါ့သား . . သူတို႕ရွက္လြန္းလို႕ ေသေတာင္ သြားႏိုင္တယ္"
"အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က ဘယ္သူလဲ အေဖ. . . "
"မင္းနဲ႕ငါေပါ့ကြ"
မွတ္ခ်က္// ေမးလ္ထဲကရတာေလးပါ။
0 comments:
Post a Comment